Wit Rusland een geordend land
Door: Fred Wansleeben
Blijf op de hoogte en volg Fred
12 September 2010 | Polen, Warschau
Wat een leuke reacties weer van jullie. Ik ben net in Polen en half weg met het laatste deel van de reis. Vergeet niet, dat is ongeveer net zover als van huis naar Madrid of Rome. Ik ben dus nog even aan het reizen. En Nico als ik thuis ben dan zal ik nog proberen die achtergrond informatie te schijven. Misschien ook wel wat voor op het TA Forum.
Dag 45
Met de motor op het Rode plein.
Vandaag konden we eindelijk na een periode van 12 dagen weer eens een rit maken van ongeveer 400 km. Maar eerst wilden we proberen om een foto te maken van onze motoren op het daarvoor verboden Rode plein. Van te voren hadden we een en ander goed doorgenomen. We zouden het plein oprijden snel de motor positioneren en proberen de foto’s te maken nog voor dat we er weer van afgestuurd zouden worden.
We reden de één richting weg in, de verboden richting en bijna in de armen van de politie. Die riep iets in de megafoon dat we natuurlijk niet verstonden en zeker niet begrepen. Snel parkeren en de foto’s maken. Die politie kwam ons natuurlijk achterna en hij parkeerde zijn auto zo dat Dafne zelfs de ruimte kreeg om die foto te maken zonder van de sokken gereden te worden door het overige verkeer. We moesten natuurlijk weg maar de foto’s zijn gemaakt.
Daarna de stad uit en relaxed de weg vervolgt naar Smolensk. De stad waar de afgelopen winter een vliegtuig crashte met daarin veel belangrijke mensen uit Polen. Morgen is de laatste dag in Rusland. Na er meer dan een maand in rondgereden te hebben denk ik dat ik er veel van heb gezien en ook met veel mensen gesproken. Ik heb gezien dat Rusland een land is met een trots volk dat heel veel potentie heeft. Wellicht groeien ze ons in het westen de komende decennia nog wel voorbij. Het vorige jaar nog toen ik ook in Rusland was met de motor had ik nog wel eens last met de politie, die soms uit waren op je portemonnee. Nu is dat beslist anders. Die keren dat we overtredingen maakten kwamen we weg met een waarschuwing. Morgen weer een nieuwe dag waarin we naar Minsk reizen in Belarus (Wit Rusland)
Dag 46
Wit Rusland een geordend land.
Na bijna zes weken zijn we Rusland weer uit. De grens was nu een formaliteit omdat Rusland met Belarus (Wit Rusland) een verdrag heeft waardoor het werkelijke uitreizen plaats vind aan de grens van Belarus en Polen.
De rit was 360 kilometer en we waren vroeg op. Ontbijt om half acht en aan de grens kregen we er weer een uur bij. De eerste indruk van Belarus is dat het contrast wat groter is dan in Rusland. Direct na de grensovergang zag ik al de paard en wagens die je ook in Roemenië en Moldavië tegenkomt. Echter de huizen verschillen ook. Oude houten, maar ook dorpjes met mooie stenen huizen. Het is vandaag zaterdag en daarom zie je veel mensen langs de weg met emmertjes. Waarschijnlijk voor het plukken van bessen en zo.
De middag en avond hebben we gebruikt om de stad Minsk de bekijken. Het is zaterdag dus dan is het weer bruidjesdag. Het park voor het hotel liep er vol mee. Ik raak de tel kwijt. Fotograferen doe ik niet meer. Leon sprak er een aan en we werden gelijk uitgenodigd om mee te toosten. Met Wodka natuurlijk. Met een beetje geluk staan we bij het jonge bruidspaar in het trouwboek.
’s Avonds kwamen we tot de ontdekking dat het “De dag van de stad” was. Er was heel veel volk op de been en ik heb nog nooit zoveel politie bij elkaar gezien. Werkelijk om de twintig meter stond er een. We werden ook meerdere keren gefouilleerd en moesten door een poortje om na te gaan of we iets van ijzer bij ons hadden. Lange rijen ontstonden daar. Drank was er op straat niet te koop en je mocht dat helemaal niet bij je dragen. Gevolg is dat iedereen rustig is en blijft en ik verbaasde me er over dat iedereen daar ook zo rustig onder bleef. Het gaf mij een veilig gevoel, al realiseer ik me maar al te goed dat dit schijnveiligheid is. Om tien uur werd het feest afgesloten met een mega vuurwerk. Rond twaalf uur kon ik vanaf de twintigste verdieping uit mijn hotelkamer zien dat de stad al weer aardig leeg gelopen was. Ik ga nog eens uitzoeken op het internet hoe dat Belarus in elkaar steekt.
Dag 47
De klok staat weer gelijk.
Het zijn de laatste loodjes aan het worden. Nee, ze zijn niet zwaar en ik heb het gevoel dat ik nog een heel stuk moet reizen. Eén dag door Polen en twee door Duitsland. Maar ik geef toe het eind is in zicht. Maar mijn horloge staat al weer op de zelfde tijd als thuis.
Het laatste stuk Wit Rusland ging deels over in een mooie snelweg en nog mooiere binnenwegen. Wit Rusland maakt op mij een indruk dat alles er netjes en verzorgd uitziet. De mensen zijn er aardig maar in tegenstelling tot Rusland zijn ze wat behoudender in reactie. Als we ergens stil staan dan lopen ze zonder wat te zeggen voorbij. Het blijkt dat de Roebels hier alleen van papier zijn. Er is hier geen munt geld. Een liter brandstof kost hier 3000 roebel. Zo’n 75 eurocent en een brood kost 15 eurocent.
De grensovergang was er een van formaliteiten en stempels. Onze motoren stonden zeker een uur onaangeroerd omdat we van het ene gebouw naar het andere hokje en weer terug naar dat loket werden gestuurd om alle stempels op de documenten te krijgen. Een vriendelijke mevrouw wees ons zelfs even de weg. Ik heb het niet precies bijgehouden maar ik schat dat het al met al twee uur in beslag nam voor we Polen in mochten. We zijn dus weer in de Europese Unie al krijg ik uit ervaring pas het gevoel weer “thuis” te zijn als ik de Duitse grens passeer.
Dag 45
Met de motor op het Rode plein.
Vandaag konden we eindelijk na een periode van 12 dagen weer eens een rit maken van ongeveer 400 km. Maar eerst wilden we proberen om een foto te maken van onze motoren op het daarvoor verboden Rode plein. Van te voren hadden we een en ander goed doorgenomen. We zouden het plein oprijden snel de motor positioneren en proberen de foto’s te maken nog voor dat we er weer van afgestuurd zouden worden.
We reden de één richting weg in, de verboden richting en bijna in de armen van de politie. Die riep iets in de megafoon dat we natuurlijk niet verstonden en zeker niet begrepen. Snel parkeren en de foto’s maken. Die politie kwam ons natuurlijk achterna en hij parkeerde zijn auto zo dat Dafne zelfs de ruimte kreeg om die foto te maken zonder van de sokken gereden te worden door het overige verkeer. We moesten natuurlijk weg maar de foto’s zijn gemaakt.
Daarna de stad uit en relaxed de weg vervolgt naar Smolensk. De stad waar de afgelopen winter een vliegtuig crashte met daarin veel belangrijke mensen uit Polen. Morgen is de laatste dag in Rusland. Na er meer dan een maand in rondgereden te hebben denk ik dat ik er veel van heb gezien en ook met veel mensen gesproken. Ik heb gezien dat Rusland een land is met een trots volk dat heel veel potentie heeft. Wellicht groeien ze ons in het westen de komende decennia nog wel voorbij. Het vorige jaar nog toen ik ook in Rusland was met de motor had ik nog wel eens last met de politie, die soms uit waren op je portemonnee. Nu is dat beslist anders. Die keren dat we overtredingen maakten kwamen we weg met een waarschuwing. Morgen weer een nieuwe dag waarin we naar Minsk reizen in Belarus (Wit Rusland)
Dag 46
Wit Rusland een geordend land.
Na bijna zes weken zijn we Rusland weer uit. De grens was nu een formaliteit omdat Rusland met Belarus (Wit Rusland) een verdrag heeft waardoor het werkelijke uitreizen plaats vind aan de grens van Belarus en Polen.
De rit was 360 kilometer en we waren vroeg op. Ontbijt om half acht en aan de grens kregen we er weer een uur bij. De eerste indruk van Belarus is dat het contrast wat groter is dan in Rusland. Direct na de grensovergang zag ik al de paard en wagens die je ook in Roemenië en Moldavië tegenkomt. Echter de huizen verschillen ook. Oude houten, maar ook dorpjes met mooie stenen huizen. Het is vandaag zaterdag en daarom zie je veel mensen langs de weg met emmertjes. Waarschijnlijk voor het plukken van bessen en zo.
De middag en avond hebben we gebruikt om de stad Minsk de bekijken. Het is zaterdag dus dan is het weer bruidjesdag. Het park voor het hotel liep er vol mee. Ik raak de tel kwijt. Fotograferen doe ik niet meer. Leon sprak er een aan en we werden gelijk uitgenodigd om mee te toosten. Met Wodka natuurlijk. Met een beetje geluk staan we bij het jonge bruidspaar in het trouwboek.
’s Avonds kwamen we tot de ontdekking dat het “De dag van de stad” was. Er was heel veel volk op de been en ik heb nog nooit zoveel politie bij elkaar gezien. Werkelijk om de twintig meter stond er een. We werden ook meerdere keren gefouilleerd en moesten door een poortje om na te gaan of we iets van ijzer bij ons hadden. Lange rijen ontstonden daar. Drank was er op straat niet te koop en je mocht dat helemaal niet bij je dragen. Gevolg is dat iedereen rustig is en blijft en ik verbaasde me er over dat iedereen daar ook zo rustig onder bleef. Het gaf mij een veilig gevoel, al realiseer ik me maar al te goed dat dit schijnveiligheid is. Om tien uur werd het feest afgesloten met een mega vuurwerk. Rond twaalf uur kon ik vanaf de twintigste verdieping uit mijn hotelkamer zien dat de stad al weer aardig leeg gelopen was. Ik ga nog eens uitzoeken op het internet hoe dat Belarus in elkaar steekt.
Dag 47
De klok staat weer gelijk.
Het zijn de laatste loodjes aan het worden. Nee, ze zijn niet zwaar en ik heb het gevoel dat ik nog een heel stuk moet reizen. Eén dag door Polen en twee door Duitsland. Maar ik geef toe het eind is in zicht. Maar mijn horloge staat al weer op de zelfde tijd als thuis.
Het laatste stuk Wit Rusland ging deels over in een mooie snelweg en nog mooiere binnenwegen. Wit Rusland maakt op mij een indruk dat alles er netjes en verzorgd uitziet. De mensen zijn er aardig maar in tegenstelling tot Rusland zijn ze wat behoudender in reactie. Als we ergens stil staan dan lopen ze zonder wat te zeggen voorbij. Het blijkt dat de Roebels hier alleen van papier zijn. Er is hier geen munt geld. Een liter brandstof kost hier 3000 roebel. Zo’n 75 eurocent en een brood kost 15 eurocent.
De grensovergang was er een van formaliteiten en stempels. Onze motoren stonden zeker een uur onaangeroerd omdat we van het ene gebouw naar het andere hokje en weer terug naar dat loket werden gestuurd om alle stempels op de documenten te krijgen. Een vriendelijke mevrouw wees ons zelfs even de weg. Ik heb het niet precies bijgehouden maar ik schat dat het al met al twee uur in beslag nam voor we Polen in mochten. We zijn dus weer in de Europese Unie al krijg ik uit ervaring pas het gevoel weer “thuis” te zijn als ik de Duitse grens passeer.
-
12 September 2010 - 20:26
Peter N. Beesd:
hé |Fred het doet goed om te horen dat je alweer zo'n eind op de terug weg bent. ik hou je verslagen nog steeds bij. doe rustig aan en welkom in holland weer.gr pn -
13 September 2010 - 14:00
Cor Wansleeben:
Nog een kans!
Ik wou dat ik een type/cursus had gevolgd !
BROERTJE,
IK WORDT ER STIL VAN !!!
COR -
13 September 2010 - 18:29
Netty En Henk:
Fred , we hadden je telefoontje niet gehoord.
We zitten in een internetKafe op Kos en genieten nog steeds van de verslagen .Goede reis verder . We horen graag je verhalen tijdens de bijeenkomst 26 sebtember
en tijdens de vluchten die we nog gaan doen HongKong- EHAM - SanFrancisco -
14 September 2010 - 20:04
Ben Van Boom:
Hoi Fred,
Prachtig zoals je schrijft, ik geniet telkens weer van je verhalen en de bijbehorende foto's.
Ik wens je een goede thuiskomst en weerzien met je naasten.
Voorzichtig aan nog !
Groetjes,
Ben -
14 September 2010 - 20:48
Aad En Jacqueline:
Blijf genieten,ook van de laatste meters en van je thuiskomst natuurlijk.
Groetjes,ook aan de rest van de groep.
Tot binnenkort..... -
15 September 2010 - 06:48
Teuny:
Geniet van de laatste kilometers.Ik zal voor jullie duimen dat ze droog zijn.
Welkom thuis
Groet Teuny -
15 September 2010 - 11:13
Hannie En Jan A.:
Welkom Thuis!!!
Zo te lezen is het een prachtige reis geweest.
-
15 September 2010 - 17:27
Bert:
Hoi, ik loop een paar dagen achter zo te zien. inmiddels ben je al weer een heel eind verder richting thuis. Ik zou zeggen stel je netjes voor aan je buren want die herkennen je waarschijnlijk niet meer... -
15 September 2010 - 18:39
Henk En Minek:
Bijna thuis,fijn voor jou en Gerda! Voor ons een klein beetje jammer,geen reisverslagen meer. Of horen we die nog een keer op een bijeenkomst?
Geniet van je thuiskomst,groetjes. -
16 September 2010 - 06:40
Wilma En Stef:
Vast ook fijn om weer gewoon bij Gerda te zijn!
Welkom thuis!!! -
17 September 2010 - 05:20
Nico En Erica:
Ha Fred,
WELKOM THUIS!!!!!
Wat heerlijk voor jou, Gerda, kinderen en kleinkinderen. -
17 September 2010 - 13:50
Ad Ording:
Hallo Fred,
Welkom thuis.
Ik heb genoten van je verhalen. En geweldig dat zich geen ernstige problemen hebben voorgedaan.
Tot gauw op een vliegavond van FSG.
Groeten van Ad -
18 September 2010 - 17:55
Tanya:
Hoi allemaal! Eindelijk een positieve reactie en een leuke reisverhal over Belarus (Minsk)! Goed zo! En bedankt voor de leuke verhaal!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
