Wit Rusland een geordend land

Wat een leuke reacties weer van jullie. Ik ben net in Polen en half weg met het laatste deel van de reis. Vergeet niet, dat is ongeveer net zover als van huis naar Madrid of Rome. Ik ben dus nog even aan het reizen. En Nico als ik thuis ben dan zal ik nog proberen die achtergrond informatie te schijven. Misschien ook wel wat voor op het TA Forum.

Dag 45

Met de motor op het Rode plein.

Vandaag konden we eindelijk na een periode van 12 dagen weer eens een rit maken van ongeveer 400 km. Maar eerst wilden we proberen om een foto te maken van onze motoren op het daarvoor verboden Rode plein. Van te voren hadden we een en ander goed doorgenomen. We zouden het plein oprijden snel de motor positioneren en proberen de foto’s te maken nog voor dat we er weer van afgestuurd zouden worden.

We reden de één richting weg in, de verboden richting en bijna in de armen van de politie. Die riep iets in de megafoon dat we natuurlijk niet verstonden en zeker niet begrepen. Snel parkeren en de foto’s maken. Die politie kwam ons natuurlijk achterna en hij parkeerde zijn auto zo dat Dafne zelfs de ruimte kreeg om die foto te maken zonder van de sokken gereden te worden door het overige verkeer. We moesten natuurlijk weg maar de foto’s zijn gemaakt.

Daarna de stad uit en relaxed de weg vervolgt naar Smolensk. De stad waar de afgelopen winter een vliegtuig crashte met daarin veel belangrijke mensen uit Polen. Morgen is de laatste dag in Rusland. Na er meer dan een maand in rondgereden te hebben denk ik dat ik er veel van heb gezien en ook met veel mensen gesproken. Ik heb gezien dat Rusland een land is met een trots volk dat heel veel potentie heeft. Wellicht groeien ze ons in het westen de komende decennia nog wel voorbij. Het vorige jaar nog toen ik ook in Rusland was met de motor had ik nog wel eens last met de politie, die soms uit waren op je portemonnee. Nu is dat beslist anders. Die keren dat we overtredingen maakten kwamen we weg met een waarschuwing. Morgen weer een nieuwe dag waarin we naar Minsk reizen in Belarus (Wit Rusland)

Dag 46

Wit Rusland een geordend land.

Na bijna zes weken zijn we Rusland weer uit. De grens was nu een formaliteit omdat Rusland met Belarus (Wit Rusland) een verdrag heeft waardoor het werkelijke uitreizen plaats vind aan de grens van Belarus en Polen.
De rit was 360 kilometer en we waren vroeg op. Ontbijt om half acht en aan de grens kregen we er weer een uur bij. De eerste indruk van Belarus is dat het contrast wat groter is dan in Rusland. Direct na de grensovergang zag ik al de paard en wagens die je ook in Roemenië en Moldavië tegenkomt. Echter de huizen verschillen ook. Oude houten, maar ook dorpjes met mooie stenen huizen. Het is vandaag zaterdag en daarom zie je veel mensen langs de weg met emmertjes. Waarschijnlijk voor het plukken van bessen en zo.

De middag en avond hebben we gebruikt om de stad Minsk de bekijken. Het is zaterdag dus dan is het weer bruidjesdag. Het park voor het hotel liep er vol mee. Ik raak de tel kwijt. Fotograferen doe ik niet meer. Leon sprak er een aan en we werden gelijk uitgenodigd om mee te toosten. Met Wodka natuurlijk. Met een beetje geluk staan we bij het jonge bruidspaar in het trouwboek.

’s Avonds kwamen we tot de ontdekking dat het “De dag van de stad” was. Er was heel veel volk op de been en ik heb nog nooit zoveel politie bij elkaar gezien. Werkelijk om de twintig meter stond er een. We werden ook meerdere keren gefouilleerd en moesten door een poortje om na te gaan of we iets van ijzer bij ons hadden. Lange rijen ontstonden daar. Drank was er op straat niet te koop en je mocht dat helemaal niet bij je dragen. Gevolg is dat iedereen rustig is en blijft en ik verbaasde me er over dat iedereen daar ook zo rustig onder bleef. Het gaf mij een veilig gevoel, al realiseer ik me maar al te goed dat dit schijnveiligheid is. Om tien uur werd het feest afgesloten met een mega vuurwerk. Rond twaalf uur kon ik vanaf de twintigste verdieping uit mijn hotelkamer zien dat de stad al weer aardig leeg gelopen was. Ik ga nog eens uitzoeken op het internet hoe dat Belarus in elkaar steekt.

Dag 47

De klok staat weer gelijk.

Het zijn de laatste loodjes aan het worden. Nee, ze zijn niet zwaar en ik heb het gevoel dat ik nog een heel stuk moet reizen. Eén dag door Polen en twee door Duitsland. Maar ik geef toe het eind is in zicht. Maar mijn horloge staat al weer op de zelfde tijd als thuis.

Het laatste stuk Wit Rusland ging deels over in een mooie snelweg en nog mooiere binnenwegen. Wit Rusland maakt op mij een indruk dat alles er netjes en verzorgd uitziet. De mensen zijn er aardig maar in tegenstelling tot Rusland zijn ze wat behoudender in reactie. Als we ergens stil staan dan lopen ze zonder wat te zeggen voorbij. Het blijkt dat de Roebels hier alleen van papier zijn. Er is hier geen munt geld. Een liter brandstof kost hier 3000 roebel. Zo’n 75 eurocent en een brood kost 15 eurocent.

De grensovergang was er een van formaliteiten en stempels. Onze motoren stonden zeker een uur onaangeroerd omdat we van het ene gebouw naar het andere hokje en weer terug naar dat loket werden gestuurd om alle stempels op de documenten te krijgen. Een vriendelijke mevrouw wees ons zelfs even de weg. Ik heb het niet precies bijgehouden maar ik schat dat het al met al twee uur in beslag nam voor we Polen in mochten. We zijn dus weer in de Europese Unie al krijg ik uit ervaring pas het gevoel weer “thuis” te zijn als ik de Duitse grens passeer.