Ontvangstparty

Op deze laatste pagina van mijn reisverslag wil ik iedereen bedanken voor het lezen ervan en het geven van al die leuke reactie's. Op het moment dat ik dit schrijf zijn mijn pagina's al meer dan 34.000 keer bekeken. Dat is ver boven mijn verwachting. Met plezier heb ik elke dag een stukje geschreven. Met dit verslag sluit ik mijn reisdagboek dan ook af.

Dag 48

Polen is druk

We hielden het net droog. Veel bewolking en aan het einde van de lange dag hier en daar een spetter. De dagtrip eindigde na ongeveer 600 km in het Duitse Franfurt aan de Oder, net over de Pools - Duitse grens. We hadden weer een prima hotel en dat was onze laatste gezamenlijke overnachting.

De reis eindigde hier officieel. Gezellig hebben we in het hotel het afscheidsdiner gebruikt en herinneringen opgehaald van deze lange reis. We vertrokken met elf personen doordat er verschillende reizen in één waren. En we sloten het met vier af.

Jaap en Ida; Ria, John en Cor; Joris, Hester, Ruud en Leon en last but not least Dafne. Dank jullie wel dat ik deze reis met jullie heb mogen maken.

Dag 49.

De koek is bijna op.

Ik besloot de laatste 900 km in twee dagen af te leggen. Het was erg prettig om nog twee dagen alleen te reizen in een vertrouwde Duitse omgeving.

Het ging op weg naar Leipzig om daar het vliegveld te bekijken dat ik virtueel zo vaak bezoek in mijn Microsoft Flight Simulator. Op het moment dat ik bij een van de twee landingsbanen arriveerde landde er net een Antanov transportvliegtuig. Dat is een van de grootste Russische transportvliegtuigen ter wereld.

Helaas hield ik het die dag niet droog. De regen kwam met bakken uit de lucht vallen en ik was aan het einde van de dag tot op het hemd toe nat.

Dag 50.

Ontvangstparty.

De laatste dag al weer. Met een dubbel gevoel zat ik het laatste uur op de motor.

Vijftig dagen ben ik op reis geweest. Vijftig dagen heb ik genoten van alles dat anders was dan normaal. Op 24 juli ben ik vertrokken en door Duitsland, Polen en de Baltische staten gereisd. Na mijn verjaardag in St. Petersburg ben ik op reis gegaan naar het verre Siberië, om daar pas eind augustus in Vladivostok aan te komen. Op 1 september stapte ik in de Siberië expres om er zeven dagen later in Moskou weer uit te stappen om het laatste stuk naar Nederland weer op de motor af te leggen.

Naast de vriendschap van mijn medereisgenoten heb ik veel ontmoetingen gehad met mensen onderweg. Zonder uitzondering allemaal vriendelijke en hartelijke mensen, waar ik als westerling veel van heb geleerd.

Ik denk daarbij aan Luba, Serge en zijn vrienden in Svobodny en Luba in Birobidjan en Slava en Gena. Maar ook Anya, met haar broer en Victor en Anwar in de trein. Of een korte ontmoeting met een jonge student die ons naar een pizzeriarestaurant in Chelyabinsk bracht. Misschien ontmoet ik hen ooit nog eens in de toekomst.

Al met al is dit een reis geworden die zijn weerga niet kent en waarvan ik de herinneringen in mijn hart heb opgesloten.

Het dubbele gevoel is dat ik dit wil vasthouden en door wil blijven reizen. Maar ik weet ook dat de reis een einde moet hebben en dat het verlangen om weer terug te zijn bij Gerda en mijn familie en vrienden groter is dan de wil van het reizen.

Thuis was er een kleine party georganiseerd, het is goed om weer thuis te zijn.

Fred Wansleeben

fred@wansleeben.nl