De Litouwers willen ook wat.

Dag 03

Polen is nat!

Gisteren hebben we een gezellig en lekker welkomstdiner gehad. Dat diner werd ons aangeboden door Ride-on. Het was een beetje netwerken. Waar kom jij vandaan, wat doe jij en hoe was het vandaag tijdens je rit hiernaartoe? Heel gezellig allemaal en al snel kwamen de kaarten, mini laptops en Garmin GPS-en op tafel om de plannen voor de dag van morgen te maken.

Vandaag gaat het dus echt beginnen en ik ben mee gereden met John (KTM) en Cor en Ria op de BMW 1200 GS. John en Cor ken ik al van mijn reis van het vorige jaar naar Stalingrad (Volgograd).

Eerst een stuk over de snelweg en na zo’n 120 km er weer van af. Binnendoor is tenslotte veel leuker. Nu heb ik bij mijn motorclub de Baliebikers te Ameide de naam dat ik niet kan stoppen en als maar wil blijven rijden, echter John en Cor met zijn Ria achterop kunnen er ook wat van. Bij de pomp een versnapering en hup weer verder. Na een paar uur werd het frisser en weer even later nog frisser. De regenbui die dat veroorzaakte trok volgens mij een tijdje met ons mee. Het plastic moest aan. Om een uur of vier hield het regenen op en het werd weer lekker warm. Plastic uit en weer verder. Zo kom je nog eens van je motor af .

Bijna aan het einde van de dag waren we getuigen van de nasleep van een ernstig ongelijk dat enkele minuten eerder plaats had gevonden. Een jonge vrouw was met haar auto van de weg geraakt en over de kop gegaan. Ze was er niet zo goed aan toe, maar er bleken voldoende mensen te zijn om te helpen, dus we trokken verder. Van haar auto was niet veel over en de onderdelen lagen her en der verspreid.

Rond 7 uur arriveerden we in Vilnius

Dag 04

De Litouwers willen ook wat.

Vandaag reed in met Hester op haar Yamaha Tenere en Leon op zijn BMW 1200 GS

Om per motor te reizen heb je een doel nodig. Met vier Baliebikers ging ik twee jaar geleden naar de Noordkaap en toen we er waren zei Krijn. (een Baliebiker); “Kom we gaan maar weer eens op huis aan”. Drie jaar geleden, vraag me niet waarom, reed ik naar Gibraltar en weer terug. Met Gerda een paar jaar ervoor net zo, maar dan naar de poolcirkel. Ook zo’n soort rit. Het gaat nergens over maar je doet het.

De Litouwers hebben dat in de gaten en zijn op zoek gegaan of zij ook zo een doel hadden. En ja hoor, net iets ten noorden van Vilnius blijkt het geografisch middelpunt van Europa te liggen. Volgens mij draaien de oude Sovjet bazen zoals Groetzsjof en Breznjev zich in hun graf om bij de gedachten dat hun satellietstaat van het oude CCCP imperium, nu op deze manier hun best doen om bij het kapitalistisch Europa te horen.

Maar het werk wel. We maakten er onze foto’s en brachten een bezoekje aan het informatiecentrum.

De foto's op de weg zijn gemaakt door Hester met een helmcamera. Een echt hebbedingetje :-) De camera bedoel ik!

Verder ging het. Leon had op een conventionele manier de route gemaakt, namelijk met de landkaart op de tanktas. Niks een route uitrijden die je GPS uitspuugt, maar een weg kiezen en na verloop van tijd op nieuw de kaart erbij en verder trekken. Het leverde een geweldige dag op met daar in ongeveer vijfenzeventig kilometer onverharde weg. De ultieme test voor de vele kilometers onverhard die we in Rusland gaan krijgen. Het was even wennen maar na verloop van tijd had ik het gevoel dat het lekker ging. Totdat we een jongenman op zijn motor met er achterop, waarschijnlijk zijn zusje, in korte broek, T-shirt en zonder helm met een flinke vaart ons tegemoet kwam. In vergelijk met hem stonden we stil. Rond zeven uur arriveerden we voldaan in Tartu.