Lokale TV

Nu we verder Rusland intrekken, komen we ook steeds vaker in wat eenvoudiger maar nette hotels waar het internet niet altijd vanzelfsprekend is. Daarom kan het soms even duren voor ik mijn weblog weer kan bijwerken. Het hele hete weer van de omgeving van Moskou ligt al weer ver achter ons. Het werd wat koeler en soms zelfs bitter koud in de ochtend uren.

Dag 17

Lokale TV.

Vandaag koos ik voor het avontuur. We rijden steeds in twee groepjes van vier. De ene groep kiest de binnendoorwegen en de andere groep blijft liever op de M53.

Ruud had kennelijk een en ander voorbereid en reed strak en snel de stad Novosibirsk uit, waarna Leon de kop overnam. In een straf tempo volgden Hester en ik. Al snel ging het linksaf de binnenwegen op. Onverhard en soms blubber werden ons deel. De weg die Leon koos was er niet en een Rus liet ons weten dat we eigenlijk maar één optie hadden en dat was de M53.

Rond het middaguur reden we door Kemerovo en gebruikten daar de lunch. Net toen we wilden afrekenen zei de serveerster dat er mensen van de lokale TV onze motoren hadden zien staan en dat zij graag een interview met ons wilden hebben. We stonden dat natuurlijk toe en ze begonnen te filmen en vroegen aan Ruud waar we vandaan kwamen en waar we heen gingen. Vladivostok maakte indruk op hen. Later nodigden ze ons uit om mee te gaan naar een mijnbouwmuseum. Dat museum vertelt het verhaal van ene J.B. van Loghem uit Haarlem die als ingenieur in 1926 naar Kemerovo vertrok om daar mee te helpen de mijn te ontwerpen en exploiteren.
======================
Uit Wikipedia
Van 1926 tot 1927 was Van Loghem werkzaam in Siberië bij de stedenbouwkundige ontwikkeling van een industrieel gebied in midden Siberië, met als centrum de mijnstad Kemerovo. Met zijn vertrek naar Siberië volgde Van Loghem zijn politieke engagement. Van Loghem heeft veel gebouwd in Kemerovo maar lang niet al zijn ontwerpen zijn gerealiseerd omdat zijn modernistische ambities toch niet helemaal aansloten bij de behoeften van de plaatselijke bevolking.
======================
Later bemoeide ook ene Schermerhorn zich er mee. Leuk trouwens hoe de gids deze namen uitsprak. Hester die in Haarlem woont zag een foto van Haarlem en had gelijk een leuk verhaal voor deze journalist. Later werd ik geïnterviewd met de vraag wat ik er van vond. De in de haast aangerukte tolk vertaalde ons Engels naar Russisch. Weer buiten werd het klaarmaken en het vertrek opgenomen. Zouden ze hier ook “uitzending gemist hebben”.
De geplande aankomst in ons hotel en Asinsk was rond 9 uur.

Dag 18

Ik moest mijn reserve aanspreken.

Ruim 400 kilometers lagen voor ons, een makkie. Ik sloot me weer bij Ria, Cor, John en Joris aan. Dat staat garant voor een rustig dagje toeren maar ook voor een uitstapje van de M53. Niet dat die M53 een vervelende weg is, in tegen deel. Maar op de routes er omheen zoeken we naar ontmoetingen en verrassingen. Een maal op de M53 liet ik Cor weten, die voorop reed, dat ik na zo’n 100 km een tankstop wilde. Dus na 50 km lieten we nog een pomp “links” liggen. Daarna, even niets meer en nog meer niets en….. je raad het al ik reed de tank leeg maar kon gebruik maken van één van mijn tweeliter jerrycans die ik op de koffer had gemonteerd. Dat scheelde een stukje lopen want pas 15 km verder was de eerste pomp.

s’ Middags wilde Joris de lunch gebruiken in een van die kleine dorpjes. Dat leverde zelfs een klein stukje off the road rijden op. Steil over een zandpad naar beneden en op zoek naar een magazien in een dorpje met zandpaden en oude vaak vervallen huizen. Voor 300 roebel (7,50 €) leverde dat een staande lunch voor vijf personen op tussen de Russen.

Rond zessen waren we in Kansk

Dag 19

De eerste proeve van bekwaam motorrijden.

Vandaag hadden we weer een hele rit van Kansk naar Sayansk. Het zou eindigen op 575 km. We reden verder op de M53 de doorgaande auto/karren/bromfiets en wandelweg dat Novosibirsk verbindt met Irkoets. Die weg met een lengte van een kleine 2000 km is voor het overgrote deel geasfalteerd dus niet zo moeilijk te berijden.

Echter na Kansk gaan we toch wel het onbewoonde in en daar is men nog druk bezig met asfaltwerkzaamheden en sommige stukken zijn daardoor nog niet af en onverhard. We reden hierdoor ruim 80 km over slechte onverharde wegen. Enkele dagen geleden had het hier nog flink geregend wat een leuk traject opleverde voor mens en machine. Op een gegeven moment stonden we met vrachtauto’s voor en achter ons voor drie diepe waterplassen in de onverharde weg. Tijd om na te denken hadden we niet en gingen er maar door op de plek waar de vrachtwagenbanden de bodem hadden aangedrukt. Het serieuze onverharde is dus begonnen.

Dag 20

Einde van deel 1

Ol'klon is een eiland dat ligt in het Baikalmeer. De weg er naar toe werd weer gemakkelijker omdat we de grote stad Irkoetsk naderden. Weer ging het om een kleine 600 km dat gemakkelijk weg reed. Net voor Irkoetsk verlieten we de M53 in de richting van het eiland. De veerpont kan je vergelijken met die van Texel. Het eiland ook echter zonder massa toerisme en …….. alleen maar onverharde wegen. Ik begin er van te houden.

Hiermee is deel één van mijn reis ten einde. We hebben hier twee rustdagen en nemen dan afscheid van Cor en Ria, John en Joris. Zij gaan van hier terug met de Siberië expres naar Moskou.

Cor, Ria, John en Joris, jullie zullen dit wel eens lezen denk ik en daarom wil ik jullie langs deze weg nogmaals bedanken voor de gezelligheid gedurende de afgelopen drie weken. Jullie zijn stuk voor stuk prettige mensen om mee op te trekken.