Hoe sterk is de eenzame fietser

Dag 25

Escorte naar Chernochevsk

Vanuit Chita ging het eerst naar het zuiden over de A166. We lieten de M58 even voor wat die was en kregen al snel onverharde weg voor onze kiezen. Ruim 100 km met daarbij opgeteld de eerste 100 km hebben we een flink eind gereden voor de eerste stop.

Die stop was in Tjilka we vonden een eetcafé en al snel liep het buiten weer te hoop. De lokale jeugd was er maar ook de oudere (in de tweede jeugd). Bij vertrek moesten er weer de nodige foto’s worden genomen door jong en oud. De tankstop kwam bijtijds en daar vond Dafne twee lieve kleine schatjes van katjes. Nog net voor het vertrek ging het met het zwarte katje niet zo goed, omdat het onder de band van een vertrekkende auto terecht kwam. Even waren we er wat ontdaan van, maar we moesten verder.

In Chernochevsk logeerden we in soort Gastinitsa, een soort B&B maar dan zonder ontbijt. Bij de pomp van dit dorp zagen we twee smoorverliefde jonge stelletjes op prachtige blinkende bromfietsen. Zij wisten de weg en gaven ons een escorte naar ons logeeradres. Achter de schutting in een van de ouderwetse huisjes. Oergezellig en vooral een ervaring omdat je op deze manier te weten komt hoe het leven is in die talloze dorpjes in Siberië. Het maakt onze reis zeer kompleet.

Dag 26

Eindelijk gevonden

Vandaag vertrokken we van Chernochevsk naar Magocha in het diepe verre Siberië. Maar voor dat we vertrokken wilde Dafne even langs gaan bij een garage waar Rob en Dafne hun motor hebben laten repareren toen zij in de winter van 2005 over het ijs van het Baikalmeer hebben gereden. De ontmoeting was hartelijk en de eigenaar had ook een museum van brandweerartikelen. Daar vond ik eindelijk de plintenladder.

Plintenladder? Vroeger toen ik bij de PPT ging werken werd ik op een van de eerste dagen door mijn collega’s op pad gestuurd om een plintenladder op te halen. Dat was in Haarlem en nam ik het er mooi van. De hele dag bleef ik weg en keerde natuurlijk onverrichte zaken terug. Eindelijk dan hier in het verre Siberië hing de plintenladder aan de muur, tussen de andere curiosa.

De dag verliep zeer relax over een asfaltweg als een biljartlaken. De laatste 11 kilometers gingen over onverhard en we vonden onderdak in het logement van de Russische spoorwegen. Dit omdat het de enige slaapplaatsen in de wijde regio waren. De motoren werden netjes achter slot en grendel opgeborgen op het eerste perron.

Dag 27

Hoe sterk is de eenzame fietser.;

Het duurde even voordat we weer op gang waren. Eerst wat ontbijt kopen en daarna de motoren uit de stalling halen en de koffers er weer op bouwen. Rond 10 uur reden we eerst weer een stuk van 12 km onverhard om weer op het biljartlaken dat M58 heet te komen. Nieuw asfalt op de plek waar we eigenlijk het onverharde verwachtte. We namen het voor lief omdat dit wel erg relax toeren was. Hier en daar een strook van enkele tientallen kilometers onverhard namen we op de koop toe. Het ging op weg naar Skovorodino. Het Siberië waar we doorheen rijden is zo goed als leeg. We rijden nu een kilometer of honderd ten noorden van de Chineesche grens. Dat bevestigd mijn gevoel dat we ontzettend ver weg zijn. Al een dag of vier rijden we op deze weg en we bevinden ons al ruim tien dagen zo tussen de 500 en 800 meter hoogte. Dat bracht al ruim een week koud weer met zich mee maar de laatste dagen wordt het weer wat warmer.

Vandaag reden we een fietsreiziger voorbij. Even stoppen om te kijken waar hij heen gaat en vandaan komt. Het bleek dat deze man, Vladislav Ketov, al 19 jaar op weg was en zelfs in Nederland was geweest. Hij is in 1991 in St. Petersburg van start gegaan en vervolgens de hele kustlijn van Europa, rond de Middenlandsezee, Africa, India, Verre Oosten, Noord en Zuid Amerika langs gefietst. Nu was deze Rus onderweg van St Petersburg naar Vladivostok om daarna over te varen naar Alaska om vandaar dwars door Canada naar de Oostkust te fietsen. Hij vond deze ontmoeting ook leuk en maakte een foto van ons. Wellicht voor zijn website http://www.ketov.ru/

edit: die foto staat inmiddels op http://www.ketov.ru/journey/project/jorney_project_Russia/index.php?big=1601&number=61

Dag 28

Blubber

Na een vijf dagen op de Amur route vervolgden we weer deze weg. De weg die op bevel van Poetin in zijn tijd moest worden aangelegd. Het moest het oosten van Rusland verbinden met het westen. Voorheen kon men alleen naar het oosten of westen via de Siberië expres. Het blijkt dat de Russen zeer voortvarend te werk gaan, want de weg is bijna klaar. We hielden rekening met 1000 kilometer onverharde weg, maar het werden er ongeveer 60. Voor de rest is het asfalt als een biljartlaken. Heerlijk relax bij een temperatuur die weer aan het oplopen is naar 25 graden.

Het was dus te gemakkelijk. We besloten het laatste stuk naar Shimanovsk binnen door te rijden. Eerst een stuk asfalt gevolgd door een harde ondergrond wat veranderde in een bospad. De eerste plassen verschenen en Dafne maakte een klein stuurfoutje en de Yamaha lag. Later kwamen de serieuze plassen en kuilen. Dafne en Leon reden sierlijk langs de plassen over een smal strookje hard langs die plas, gevolgd door mezelf. Ietwat houterig, maar ook mij lukte het de andere kant te bereiken. Daarna Hester. Bij het rijden langs de eerste plas raakte haar achterwiel van de Yamaha in de plas. Dat maakte dat Hester geen andere keus had dan vol door de eerste plas te rijden, gevolgd door de tweede. Die plas bleek veel dieper te zijn en dan bedoel ik heel diep. Bijna professioneel stuurde Hester die plas in maar bij het eruit rijden bleef ze steken. Viel om en raakte zelf bijna kopje onder. Snel bevrijdde we Hester uit haar benarde situatie en het schoonmaken van mens en machine kon beginnen.

Even later sloeg ik een van de wijze les van Jack Vermeulen van motorrijschool Elar in de wind. Altijd kijken waar je heen wilt en niet vlak voor je voorwiel kijken. Dat deed ik wel en probeerde op een smalle richel tussen twee plassen door te rijden. Mijn achterwiel schoot weg en mijn fiets lag ook!

Gezien de tijd besloten we terug te keren naar de M58 en vervolgden onze weg naar Shimanovsk. Daar logeerden we in een Gastinitsa Russische stijl. Eén etage WC en douche.