Back in the USSR

Dag 05

Back in the USSR

Wie kent het niet! Nou ja, misschien een hoop mensen niet meer. Ik bedoel die song van the Beatles uit de zeventiger jaren. Oké, voor deze keer. Ga naar Youtube’s http://www.youtube.com/watch?v=PxyISsA0Oh0 en luister.

Die song slaat op mij. Ik was er al eerder en in die jaren zeventig droomde ik er ook al van om eens naar de USSR, of zoals de Russen het in die tijd CCCP noemde. Het was bijna niet mogelijk in die tijd. Al was het maar omdat in die tijd de grens er naar toe potdicht zat.

Vandaag aan de dag gaat het een stuk beter. Ik was benieuwd hoe de grensovergang deze keer zou gaan. We vertrokken uit Tartu met Jaap en Ida op de BMW1200 GS, Ruud BMW 1200GS en Dafne Yamaha Tenere. En verder met Leon en Hester.

Het was prachtig weer en wellicht zou die grensovergang naar Rusland vlot verlopen. Immers de grenzen van Litouwen, Estland en Letland waren open. Rond kwart voor twaalven trokken we een "nummertje". En we mochten direct het grensgebied van Estland en Rusland in. Volgens mij had Dafne al haar charmes in de strijd gegooid om dit voor ons te regelen. Toen begon het eerst Estland uit en alle nummers van de motor ging het systeem in. Inclusief het motorbloknummer. Door over de brug naar de Russische kant van de grens. Eigenlijk liep het gesmeerd. Vriendelijke ambtenaren die bereidwillig hielpen met het invullen van de emigratiekaart en weer een invoerbewijs met de nodige nummers van de motor. Rond kwart over twee stonden we in Rusland. Een toptijd omdat het vorig jaar een uurtje langer duurden.

Over een goed wegdek reden we rond 5 uur Sint Petersburg binnen. Daar had ik voor de eerste keer gemak van de teksten, zie de foto´s in de voorbereiding, om mijn koffers. We reden in deze miljoenenstad in het midden van de weg een lange file voor het stoplicht voorbij om op het laatst in te voegen. De automobilist die daar stond te wachten zag dat ik naar Vladivostok gind en sprak me aan en gaf me de gelegenheid om vlak voor het stoplicht in te voegen.

Snikheet was het en ik had een uur nodig om weer enigszins op een normale lichaamstemperatuur te komen.

‘s Avonds net iets over twaalf uur zaten we na het wandelen in de metro diep onder de grond en bleek ik jarig te zijn. Hester, ja weer zij, ik kan er ook niets aan doen blies twee ballonnen op Dafne knoopte deze aan mijn bril. Hilarisch was de reactie van een aantal Russen toen ik de metro uit kwam en terug naar het hotel liepen. Zij haden te veel Wodka op.

Dag 06

Bruidsreportage.

Vandaag hadden we een rustdag en we hoorden dat het gisteren en vandaag in Sint Petersburg de warmste dag in 130 jaar is geweest. Voor wat het waard is. Uitgeslapen tot 8 uur en de hele dag een beetje geslenterd door Sint Petersburg. De Hermitage gezien en verkoeling gezocht in een groot park. Bij een beroemd standbeeld waren we Cor, Ria, John en ik getuigen van een fotoreportage van een bruidspaar en we troffen het we zagen nog een bruidspaar en nog een en nog een en of dat niet genoeg was kwam er weer een bruidspaar aan. Het kon niet op, we hebben er ook maar een foto-shoot van gemaakt. Kennelijk was dit een hotspot.

Op het moment dat ik dit zit te schijven, zo rond middernacht, trekt er net een onweersbui over Sint Petersburg en ik hoop dat het morgen wat frisser word.

Dag 07

Een kopje thee alstublieft

We hebben ruim 500 km te gaan en door de warmte van de afgelopen dagen besloten we om eerder te vertrekken. Om 6 uur stonden we klaar en hebben eerst een foto gemaakt van alle motoren en deelnemers op het grote plein voor de Hermitage. Later nog op een soort van plein 1940 – 1945. Best wel interessant en ik verlang er wel naar om hier de 9 mei (de Russische bevrijdingsdag) viering hier mee te maken zoals we dat deden in Stalingrad het vorige jaar. Je moet wat te wensen overhouden.

Eenmaal op weg vertelde Dafne iets over langs de weg thee drinken. Op drie parkeerplaten langs de weg stonden reeksen van huisjes en caravans voor zien van een tafel en twee stoelen en in ieder hokje zat een dame die thee verkocht. We parkeerden de motoren en kozen verspreid over het parkeerterrein een hokje en lieten ons thee klaarmaken. 15 roebel alstublieft was het…. Gedeeld door 4 maar ongeveer 35 eurocent. Er ontstonden vier theekransjes van motorbikers.

Nog eens wat anders dan koffie met appelpunt.