Op weg naar Tatarstan

Eerst voor Floranne

Hoi lieve Floranne ik zag dat je wat geschreven hebt in mijn dagboek. Dat vind ik heel leuk. Zo zie je maar dat we toch met elkaar kunnen praten terwijl ik zo ver weg ben en jij thuis bij mama, Wim en oma. Het duurt nog een hele tijd voordat ik weer thuis ben. Ik heb gezien dat Femke en Daan ook weer thuis zijn van vakantie. Ik verlang nu al weer naar jullie

Groetjes Fred kroket

Een nu voor de rest van de familie en vrienden.

Ik ben blij met al jullie reacties en felicitaties voor mijn verjaardag. Leuk om op deze manier te communiceren. Ik denk aan jullie op mijn reis naar het oosten. Het blijkt dat mijn mobiel geen SMS/jes kan versturen. Ik haat dat ding. Ik kan overigens wel SMS/jes ontvangen. Ik zou zeggen blijf ze maar sturen.

Groetjes
Fred

Dag 08

Een eerste ontmoeting.

Na het ontbijt in Tver, een niet zo groot provinciestadje net boven Moskou, vertrokken we in twee groepen. Eerst maar weer een stuk snelweg, maar daar had geloof ik niemand zin in. De avond ervoor hadden we het een en ander in de routeplannen gezet. Zo na een uur ging het linksom met een grote boog om Moskou. Het was op de snelweg pittig druk door alle vrachtauto’s. Eenmaal op de secundaire wegen werd het gelijk een stuk rustiger en vooral prettiger om te rijden.

Halverwege lag een stad met daar in een Kremlin. Ik moet nog eens uitzoeken wat het precies is. Voor mij had het iets in zich van een kerk maar ook een klooster. Erg de moeite waard al was het wel warm.

Later die dag hadden we een ontmoeting met een vrouw, terwijl we in een stad een meloen kochten, om wat ander vocht binnen te krijgen dan water. Zoals gewoonlijk trekken onze motoren direct mensen aan die van alles aan je vragen. Zo ook een wat oudere vrouw. Ze sloeg bijna op tilt van enthousiasme toen ze in de gaten kreeg dat we van uit Nederland naar Vladivostok op weg waren. “Wacht even” zei ze vast in het Russisch en ze rende weg. We hadden er schik om en terwijl we onze meloen aan het opeten waren kwam ze weer terug met een pannetje met daarin een gebakken ei en een pot augurken en wel 4 broden, allemaal voor ons. Weer was ze weg en later kwam ze met een tas vol fotolijsten en andere dingen aanzetten. We hebben haar vriendelijk bedankt al was het maar omdat we het simpelweg niet konden meenemen.

Dag 09

Smok

Gisteren maar, zeker vandaag zijn we geconfronteerd met de warmte en droogte en de daarbij kansen op bosbranden. Die bosbranden heb ik niet gezien maar wel een grijze deken van smok. Het werd steeds erger en op een gegeven moment kon je nog maar een kilometer ver kijken. Ik kreeg er ook wat last van in mijn ogen.

De rit van vandaag ging van Suzdal naar Nizni Nosgarof. Ook een geweldige stad in Suzdal trouwens. Er blijken weer veel Kremlins te zijn. Het is daarom jammer dat we geen tijd hebben om die stad verder te bezoeken. We waren nog maar net onderweg en we linksaf sloegen, omdat we dachten dat het een mooiere weg zou zijn. De weg kreeg een wat slecht wegdek en werd ook smaller. Links, rechts en we kregen het gevoel dat we verdwaalden. Een vrouw kwam uit een van die oude houten huisjes waar we er zoveel van zagen en sprak in het Russisch en wees ons links af. Terwijl we die weggetje inreden riep ze nog wat. Het leek op “alleen is de brug weg”. Daar stonden we voor een kapotte brug, dus maar weer terug.

Onderweg hier naartoe zijn we door Dzjirdzjin gereden. Jelle Brandt Corstius maakte er voor de VPRO een reportage over in zijn serie Van Moskou to Moermansk. Dat gebied is bekend omdat het de meest vervuilde streek is van Rusland . Eertijds hadden ze hier gifgas fabrieken. Tegenwoordig, heb ik me laten vertellen dat die fabrieken zijn vervangen door haarlakfabrieken. (vraagje voor Florianne, wat is het verschil) Die fabrieken hebben we wel zien staan, maar door de smok en omdat het zondag was hebben we geen extra vervuiling kunnen waarnemen. Gelukkig maar.

Dag 10

Opweg naar Tatarstan

Deze dag stond in het teken van de bosbranden die momenteel delen rond Moskou en verder naar het oosten teisteren. Maak je vooral geen zorgen want we hebben die branden niet gezien. Wel de gevolgen er van. Naar het oosten rijdend rijden we al twee dagen in de smok. De rook slaat neer en vormt een grijze deken over het land. Tel daar bij op de uitlaadgassen zoals vanochtend in Nizny Novgorod en het is kompleet. Gisteren en vandaag hebben we ruim 300 km in die rook gereden.

Later werd het wat beter en we beginnen onze draai te vinden. In een magazine, een soort winkel van sinkel hebben (dit keer Dafne en ik) een halfje brood met beleg voor de lunch.

Later hield de geasfalteerde weg op en veranderde in een karrenspoor totdat we weer op de M7 zaten, de doorgaande weg naar het oosten in de richting van Tatarstan.